پسوریازیس چیست؟

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی مزمن است که باعث تجمع سریع سلول های پوستی می شود. این تجمع سلول ها باعث پوسته پوسته شدن سطح پوست می شود.

التهاب و قرمزی در اطراف نواحی آسیب دیده نسبتاً شایع است. پوسته های معمولی پسوریازیس به رنگ سفید نقره ای هستند و به صورت لکه های قرمز و ضخیم ایجاد می شوند. گاهی اوقات ، این نواحی ها ترک خورده و خونریزی می کنند.

پسوریازیس نتیجه فرایند تولید پوست با سرعت بالا است. به طور معمول، سلول های پوستی در اعماق پوست رشد می کنند و به آرامی به سطح بالا می رسند. در نهایت ، فرسوده می شوند و ریزش پیدا می کنند.

چرخه زندگی معمول سلولهای پوستی یک ماه است!   

در افراد مبتلا به پسوریازیس ، این روند تولید ممکن است فقط در طی چند روز اتفاق بیفتد. به همین دلیل ، سلول های پوستی فرصت ندارند از بین بروند. این تولید بیش از حد و سریع منجر به تجمع سلول های پوستی می شود.

پوسته ریزی در افراد مبتلا به پسوریازیس به طور معمول در مفاصل، از جمله آرنج و زانو ایجاد می شود. این مشکل ممکن است در هر نقطه از بدن ایجاد شود، از جمله:

• دست ها
• پا
• گردن
• پوست سر
• صورت، پلک ها، گوش ها
• انواع کمتر شایع پسوریازیس بر ناخن ها ، دهان و اطراف دستگاه تناسلی نیز تأثیر می گذارد.

بررسی ها نشان می دهد که این بیماری معمولا با مشکلات دیگری همراه است ، از جمله:

• دیابت نوع ۲
• بیماری التهابی روده
• بیماری قلبی
• آرتریت پسوریازیس
• اضطراب
• افسردگی

انواع مختلف پسوریازیس

پسوریازیس پلاکی (Plaque psoriasis):

پسوریازیس پلاکی متداول ترین نوع پسوریازیس است. آکادمی پوست آمریکا (AAD) تخمین می زند که حدود ۸۰ درصد افراد مبتلا به بیماری پسوریازیس، از نوع پلاکی هستند. این بیماری باعث ایجاد لکه های قرمز، خشک و ملتهبی می شود که مناطقی از پوست را می پوشاند. این لکه ها غالباً با پولک یا پلاک های نقره ای مایل به سفید پوشانده می شوند. این لکه ها معمولاً در آرنج ، زانو ، کمر و پوست سر دیده می شوند.

پسوریازیس ناخن (Nail psoriasis) :

این نوع پسوریازیس می تواند ناخن ها و انگشتان پا را تحت تأثیر قرار داده و باعث ایجاد حفره ، رشد غیرطبیعی و تغییر رنگ ناخن شود. ناخن های پسوریازیس ممکن است شل شده و از بستر ناخن جدا شوند (اونیکولیز). در موارد شدید ممکن است باعث خرد شدن ناخن شود.

پسوریازیس گوتات (Guttate psoriasis)

پسوریازیس گوتات در کودکی شایع است. این نوع پسوریازیس باعث ایجاد لکه های کوچک صورتی رنگ می شود. شایعترین مکانهای پسوریازیس گوتات شامل تنه ، بازوها و پاها است. این لکه ها به ندرت مانند پسوریازیس پلاک ضخیم یا برجسته هستند.

پسوریازیس پوسچولار (Pustular psoriasis)

پسوریازیس پوسچولار در بزرگسالان بیشتر دیده می شود. این بیماری باعث ایجاد تاول های سفید و چرکی و نواحی گسترده ای از پوست قرمز و ملتهب می شود. پسوریازیس پوسچولار به طور معمول در نواحی کوچک تری از بدن مانند دست ها یا پاها قرار دارد ، اما می تواند گسترش یابد.

پسوریازیس معکوس (Inverse psoriasis)

پسوریازیس معکوس باعث ایجاد لکه های قرمز ، براق و ملتهب  می شود که با اصطکاک و تعریق بدتر می شود. لکه های پسوریازیس معکوس در چین های زیر بغل ، سینه ها ، کشاله ران و یا ناحیه تناسلی ایجاد می شوند. عفونت های قارچی ممکن است باعث ایجاد این نوع پسوریازیس شود.

 

آرتروز پسوریازیس (Psoriatic arthritis)

آرتروز پسوریازیس باعث متورم شدن و دردناک شدن مفاصل می شود که نوعی آرتروز است. بعضی اوقات علائم مفصلی اولین یا تنها علامت یا نشانه پسوریازیس است. و در بعضی مواقع فقط تغییرات ناخن دیده می شود. علائم از خفیف تا شدید است و آرتروز پسوریازیس می تواند بر روی هر مفصلی تأثیر بگذارد. این نوع بیماری می تواند باعث سفتی و آسیب تدریجی مفاصل شود که در جدی ترین موارد ممکن است منجر به آسیب دائمی مفصل گردد.

پسوریازیس اریتودرمیک (Erythrodermic psoriasis)

پسوریازیس اریتودرمیک نوعی پسوریازیس شدید و بسیار نادر است. این نوع بیماری غالباً قسمتهای بزرگی از بدن را همزمان در بر می گیرد. پوست تقریباً آفتاب سوخته به نظر می رسد. آسیب های پوستی در این نوع ز بیماری پسوریازیس اغلب در مقاطع بزرگی رشد می کنند. دور از انتظار نیست که فرد مبتلا به این نوع پسوریازیس دچار تب و بیمار شود. این نوع از پسوریازیس می تواند خطرناک باشد، بنابراین افراد مبتلا باید بلافاصله به پزشک مراجعه نمایند.

علائم بیماری پسوریازیس چیست؟

علائم پسوریازیس در افراد مختلف متفاوت است و به نوع پسوریازیس بستگی دارد. نواحی پسوریازیس می توانند به اندازه پوسته پوسته شدن سر یا آرنج باشد، و یا قسمت اعظم بدن را بپوشانند.

شایعترین علائم پسوریازیس پلاکی عبارتند از:

• لکه های قرمز ، برجسته ، ملتهب در نواحی از پوست
• پوسته ها یا پلاک های نقره ای مایل به سفید روی لکه های قرمز
• پوست خشک که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند
• درد در اطراف لکه های پوستی
• احساس خارش و سوزش در اطراف لکه ها
• ناخن های ضخیم و حفره دار
• مفاصل دردناک و متورم

البته همه افراد این علائم را تجربه نخواهند کرد. برخی از افراد علائم کاملاً متفاوتی را تجربه می کنند اگر نوع پسوریازیس آن کمتر رایج باشد.

بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس “چرخه” علائمی را پشت سر می گذارند. این بیماری ممکن است علائم شدیدی را برای چند روز یا چند هفته ایجاد کند و سپس علائم برطرف شده و تقریباً قابل مشاهده نباشد. سپس ، در عرض چند هفته و یا بروز عوامل محرک پسوریازیس بدتر شود، این شرایط ممکن است در طول دوران زندگی هر فرد بارها اتفاق بیفتد. بعضی اوقات و در برخی افراد ، علائم پسوریازیس کاملاً از بین می رود.

هنگامی که علائم فعال بیماری را ندارید ، ممکن است در «وضعیت بهبودی بیماری» باشید. این بدان معنا نیست که علائم پسوریازیس مجدداً بر نخواهد گشت ، اما در حال حاضر شما عاری از علائم هستید.

آیا پسوریازیس مسری است؟

پسوریازیس مسری نیست. این بیماری پوستی از یک شخص به شخص دیگر منتقل نمی شود. همچنین لمس ضایعه پسوریازیس توسط شخص دیگر باعث انتقال این بیماری نمی شود.

مهم است که موضوع را بدانید ، زیرا بسیاری از افراد فکر می کنند پسوریازیس مسری است و افراد مبتلا به این عارضه طرد می شوند.

علت پسوریازیس چیست؟

علت پسوریازیس مشخص نیست. با این حال ، پزشکان دو عامل اساسی را در ابتلا به این بیماری دخیل می دانند: ژنتیک و سیستم ایمنی بدن.

ژنتیک:

برخی از افراد ژن هایی را به ارث می برند که احتمال ابتلا به پسوریازیس را در آنها بیشتر می کند. اگر یکی از اعضای خانواده نزدیک شما مبتلا به بیماری پوستی باشد، خطر ابتلا به پسوریازیس بیشتر است. با این حال ، درصد کمی از افراد با استعداد ژنتیکی به پسوریازیس مبتلا می شوند. طبق بنیاد ملی پسوریازیس (NPF) تقریباً ۲ تا ۳ درصد از افراد مبتلا به این ژن دچار این بیماری می شوند.

سیستم ایمنی بدن:

پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. بیماری های خود ایمنی نتیجه حمله سیستم ایمنی به بدن هستند. در مورد پسوریازیس ، گلبول های سفید خون معروف به سلول های T به اشتباه سلول های پوست را مورد حمله قرار می دهند.

به طور معمول در بدن هر فرد ، گلبول های سفید وظیفه حمله و از بین بردن باکتری های مهاجم و مبارزه با عفونت ها را دارند. حمله اشتباه باعث می شود روند تولید سلول های پوستی بیش از حد شود. تولید سلولهای پوستی با سرعت بالا باعث رشد سریع سلولهای جدید پوست می شود. آنها به سطح پوست رانده می شوند ، در آنجا تجمع می یابند و این مشکل سبب پوسته پوسته شدن و قرمزی و التهاب پوست می گردد.

تشخیص پسوریازیس:

برای تشخیص پسوریازیس ممکن است آزمایش یا معاینه لازم باشد.

معاینه ی جسمی

اکثر پزشکان با یک معاینه بدنی ساده قادر به تشخیص هستند. علائم پسوریازیس به طور معمول مشهود است و از سایر بیماری ها که ممکن است علائم مشابه ایجاد کند، تشخیص داده می شود.

در طی این معاینه ، حتماً تمام زمینه های نگرانی را به پزشک خود نشان دهید. علاوه بر این ، اگر دیگر اعضای خانواده نیز این بیماری را دارند به پزشک خود اطلاع دهید.

نمونه برداری

اگر علائم بیماری مشخص نیست یا اگر پزشک به تشخیص خود مشکوک باشد و نیاز به تأیید داشته باشد ، ممکن است نمونه برداری بخش کوچکی از پوست انجام شود. این به عنوان نمونه برداری شناخته می شود.

نمونه پوست به آزمایشگاه ارسال می شود و در آنجا توسط میکروسکوپ بررسی می شود. این معاینه می تواند نوع پسوریازیس شما را تشخیص دهد. نمونه برداری همچنین می تواند ابتلا به سایر اختلالات یا عفونت های احتمالی را رد یا تایید کند.

بیشتر نمونه برداری ها در روز ملاقات در مطب پزشک انجام می شود. پزشک احتمالاً داروی بی حس کننده محلی را تزریق می کند تا بیوپسی (بافت برداری، نمونه برداری) درد کمتری داشته باشد. سپس نمونه برداری را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستند.

هنگامی که نتایج نمونه برداری مشخص گردد، ممکن است پزشک برای تعیین یافته ها و گزینه های درمان با شما قرار ملاقات بگذارد.

عوامل محرک بیماری پسوریازیس:

“عوامل محرک” خارجی ممکن است یک دوره جدید پسوریازیس را شروع کند. این عوامل برای همه یکسان نیست. همچنین ممکن است با گذشت زمان برای شما تغییر کند.

متداول ترین عوامل ایجاد کننده پسوریازیس عبارتند از:

استرس
استرس غیرمعمول ممکن است سبب شعله ور شدن این بیماری گردد. اگر یاد بگیرید که استرس خود را کاهش داده و مدیریت کنید ، می توانید شعله ور شدن این بیماری را کاهش داده و حتی از آن جلوگیری کنید.

مصرف الکل و سیگار و قرار گرفتن در معرض دود سیگار
مصرف زیاد الکل و سیگار می تواند باعث شعله ور شدن پسوریازیس شود. اگر بیش از حد از الکل  و سیگار استفاده می کنید ، شیوع پسوریازیس ممکن است بیشتر شود. در صورت نیاز به کمک ، پزشک می تواند به شما کمک کند تا برای ترک برنامه ریزی کنید.

جراحت
یک حادثه ، برش یا خراش ممکن است سبب بروز عوارض این بیماری گردد. عکسبرداری ، واکسن و آفتاب سوختگی نیز می توانند احتمال شیوع این بیماری را بیشتر کنند.

داروها
برخی از داروها محرک پسوریازیس محسوب می شوند. این داروها عبارتند از:

• لیتیوم
• داروهای ضد مالاریا
• داروهای فشار خون بالا

عفونت
پسوریازیس ، در اثر حمله اشتباه سیستم ایمنی به سلولهای سالم پوست ایجاد می شود. اگر بیمار هستید یا با عفونت دست و پنجه نرم می کنید ، سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت بیش از حد فعالیت می کند. این عامل ممکن است پسوریازیس را سبب شود. گلودرد یک عامل رایج است.

گزینه های درمانی پسوریازیس

پسوریازیس هنوز هیچ درمانی قطعی ندارد. هدف از درمان ها کاهش التهاب و پوسته ریزی ها ، کاهش رشد سلول های پوستی و از بین بردن پلاک ها است. درمان های پسوریازیس به سه دسته تقسیم می شوند:

درمان های موضعی

کرم ها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست قرار می گیرند می توانند برای کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

درمان های موضعی پسوریازیس شامل:

• کورتیکواستروئید (کورتون) های موضعی
• رتینوئیدهای موضعی
• آنترالین
• ویتامین D
• اسید سالیسیلیک
• شامپوها و مرطوب کننده های مخصوص (PSO)
• داروهای سیستمیک

افرادی که به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید مبتلا هستند و کسانی که به سایر روش های درمانی پاسخ خوبی نداده اند ، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی داشته باشند. بسیاری از این داروها عوارض جانبی شدیدی دارند. پزشکان معمولاً این نوع درمان را برای مدت کوتاهی تجویز می کنند.

درمان های دارویی برای پسوریازیس عبارتند از:

متوترکسات (methotrexate):

مانند سیکلوسپورین، متوترکسات سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند. این دارو در دوزهای پایین ممکن است عوارض جانبی کمتری ایجاد کند. در طولانی مدت می تواند عوارض جانبی جدی شامل آسیب کبدی و کاهش تولید گلبول های قرمز و سفید ایجاد کند.

سیکلوسپورین (cyclosporine):

سیکلوسپورین (Sandimmune) از پاسخ سیستم ایمنی بدن جلوگیری می کند. این می تواند علائم پسوریازیس را کاهش دهد. همچنین به این معنی است که شما سیستم ایمنی ضعیفی دارید ، بنابراین ممکن است به راحتی بیمار شوید. عوارض جانبی شامل مشکلات کلیوی و فشار خون بالا است.

داروهای بیولوژیک (biologics):

این دسته از داروها سیستم ایمنی بدن شما را تغییر داده و از تعاملات بین سیستم ایمنی بدن و مسیرهای التهابی جلوگیری می کند. این داروها به روش تزریق داخل وریدی (IV) استفاده می شوند.

رتینوئیدها (retinoids)

رتینوئیدها تولید سلول های پوستی را کاهش می دهند. به محض قطع استفاده از آنها ، علائم پسوریازیس مجدداً برمی گردند. عوارض جانبی آن ریزش مو و التهاب لب است.

افرادی که باردار هستند یا ممکن است طی سه سال آینده باردار شوند ، به دلیل خطر نقص مادرزادی احتمالی ، نباید رتینوئید مصرف کنند.

نور درمانی (Light therapy)

در این روش درمان پسوریازیس از نور ماورابنفش (UV) یا نور طبیعی استفاده می شود. نور خورشید باعث از بین رفتن گلبولهای سفید بیش فعال خون می شود که به سلولهای سالم پوست حمله می کنند و باعث رشد سریع سلول ها می شوند. نور UVA و UVB ممکن است در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط مفید باشد.

بیشتر افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید از ترکیبی از روش های درمانی بهره مند می شوند. در این نوع درمان بیش از یکی از انواع روش های درمان برای کاهش علائم استفاده می شود. برخی از افراد ممکن است در کل زندگی خود از همان روش درمانی استفاده کنند. در صورت توقف پاسخ پوست به یک روش درمانی ، ممکن است نیاز به تغییر در روش های درمانی باشد.

توصیه های رژیم غذایی برای مبتلایان به پسوریازیس

غذا نمی تواند پسوریازیس را درمان کند، اما درست غذا خوردن ممکن است علائم این بیماری را کاهش دهد. این پنج تغییر در سبک زندگی ممکن است به کاهش علائم پسوریازیس و کاهش شعله ور شدن آن کمک کند:

کاهش وزن

اگر اضافه وزن دارید ، کاهش وزن ممکن است از شدت بیماری بکاهد. کاهش وزن همچنین ممکن است درمان ها را موثرتر کند. نحوه تعامل وزن با سوریازیس مشخص نیست ، بنابراین حتی اگر علائم شما بدون تغییر باقی بماند ، کاهش وزن همچنان برای سلامتی شما مفید است.

رژیم غذایی سالم داشته باشید

مصرف چربی های اشباع شده را کاهش دهید. این موارد در محصولات حیوانی مانند گوشت و لبنیات یافت می شوند. مصرف پروتئین های حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ مانند ماهی آزاد ، ساردین و میگو را افزایش دهید. منابع گیاهی امگا ۳ شامل گردو ، تخم کتان و دانه های سویا است.

پرهیز از مصرف غذاهای محرک

پسوریازیس باعث التهاب می شود. برخی از غذاها نیز باعث التهاب می شوند. اجتناب از این غذاها ممکن است علائم را بهبود بخشد. این غذاها عبارتند از:

• گوشت قرمز
• شکر تصفیه شده
• غذاهای فراوری شده
• محصولات لبنی

زندگی با پسوریازیس:

زندگی با پسوریازیس می تواند چالش برانگیز باشد ، اما با یک روش صحیح ، می توانید شعله های آتش را کاهش داده و زندگی سالم تری را داشته باشید. این سه حوزه به شما کمک می کند :

شواهد حکایتی وجود دارد که نشان می دهد خوردن میوه و سبزیجات سایه شب (نایت شید) می تواند علائم پسوریازیس را تحریک کنند. میوه ها و سبزیجات سایهشب شامل گوجه فرنگی و همچنین سیب زمینی، بادمجان ها، فلفل قرمز، فلفل دلمه ای (جز فلفل سیاه که کلا از گیاه دیگری است).

استرس محرک بدی برای پسوریازیس است. یادگیری مدیریت و کنار آمدن با استرس ممکن است به شما در کاهش شعله ور شدن و کاهش علائم کمک کند. موارد زیر را برای کاهش استرس خود امتحان کنید:

• مراقبه یا مدیتیشن
• یوگا
• سلامت عاطفی

و…

افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر دچار افسردگی و مشکلات عزت نفس می شوند. ممکن است هنگام بروز لکه های جدید اعتماد به نفس کمتری داشته باشید. همه این مسائل احساسی ممکن است اتفاق بیفتد. مهم است که منابعی برای مدیریت آنها پیدا کنید! این ممکن است شامل صحبت با یک متخصص یا روان شناس و یا پیوستن به گروهی برای مبتلایان به پسوریازیس باشد.

 

*آسپرین ۲۴*

اپلیکیشن درخواست خدمات پزشکی آنلاین، آمبولانس خصوصی، درخواست پزشک و پرستار، دارو، مکمل های غذایی و ورزشی، تجهیزات پزشکی، لوازم آرایشی بهداشتی*